Unbelievable Uyuni & Sucre

Na gelukkig iets minder als de verwachtte 15 uur komen we aan in Uyuni, again om 5 uur Smorgens. Gelukkig staan alle tour agencies alweer klaar met hun flyers om alle heerlijk uitgeslapen mensen lastig te vallen met 'tour salar, 2 day, 3 day, what you like?'. De hele stad is gebaseerd op toeristen voor de zoutvlakten en zelfs in het laagseizoen zijn de meeste hostels in het centrum bezet. Uiteindelijk vinden we iets wat nog enigszins betaalbaar is en alleen een beetje stinkt. We komen er na 5 minuten pas achter dat dit is door de schimmel die op 90% van de muren zit waar ze gewoon vrolijk overheen geverfd hebben. We gaan snel weg uit het stinkhok en zoeken een agency zodat we de volgende dag de tour kunnen doen. We twijfelen nog tussen 3 of 4 dagen, maar de extra dag blijkt een hike naar de top van een vulkaan en Ingrid gaat al bijna dood bij het idee dus gaan we toch maar voor de driedaagse tour. We slaan nog 10 dozen met loperamide in voor de zekerheid en eten de beste pizza in Uyuni.

Thank god we are still alive, aangezien we vreesden voor ons leven in het schimmelhok. Na een ontbijtje van een lekkere pannekoek met banaan sjokken we met al onze zooi naar het tourbureau. We ontmoeten een Taiwanese jongen die we ongeveer net zo oud als ons schatten maar toch al 34 blijkt te zijn :p Yohan is in ieder geval erg verknocht aan z'n selfiestick die ie de hele dag in de rondte zwaait. We hopen op nog wat jonge mensen maar helaas komt er nog een wat ouder stel om de groep compleet te maken. Aangezien ik al een eeuwigheid 'in het midden' van de auto heb doorgebracht, heb k snel gefixt dat wij achterin kunnen zitten aangezien we 3 dagen praktisch de hele dag in de auto zullen zitten. De zoutvlakten zelf zijn echt onwerkelijk. Een beetje stoffig doordat het goed waait, maar het is echt bizar dat op sommige plekken het zout meer als 100 meter diep is. Midden op de zoutvlakte ligt een 'eiland', Inca Wasi, waar er ineens enorme cactussen groeien. Heel gek sinds er op de hele vlakte nog geen grassprietje te bekennen is. Er is zowaar een bruiloft aan de gang, met de meest lelijke bruidsjurk ooit. We rijden weer door en komen nu echt op een vlakte waar de zoutkristallen echt zo groot als kinderhandjes zijn, heeel raar. Onze gids wil gelukkig wel met ons een paar prachtige trick foto's maken, waarbij ie bijna twee uur op een matje op de grond ligt, en wij helemaal in een deuk liggen om alle idiote poses die ie voorstelt. Na een lange dag komen we aan in het zout hotel, dat uiteraard helemaal uit zout bestaat. Hotel is een beetje een groot woord, er zijn 10 kamers, met bedden van zout en een kleine eetzaal, en een douche die met zes sloten op slot is aangezien je overal voor moet betalen. In het dorpje van het zouthotel staan welgeteld drie huizen dus iedereen ligt vroeg in z'n bed aangezien er verder niks te doen is. De volgende dag rijden we richting de lagunes, die door mineralen verschillende kleuren aannemen. Super schattige roze flamingo's gespot ook nog! Aangezien we de tweede dag iets hoger zouden gaan, moesten we heel veel drinken, alleen zijn er op de hele vlakte 2 wc's te bekennen. Onze gids vond het dan ook hilarisch om ons te vertellen dat er gelukkig wel overal 'Inca toilets' waren: die vijf grassprieten die er groeiden, daar mocht je dan achter gaan zitten. Dat kwam natuurlijk helemaal goed :p voor de lunch gingen we richting de 'stinky lagoon', wat een combinatie: Met een lucht van rotte eieren je lunch naar binnen werken. Maargoed, we hebben het overleefd, en naar maarliefst 5 bolivianos te hebben betaald om boven een gat in de grond te mogen plassen gingen we er weer vandoor naar de Red Lagoon. Heel gek dat het water ook daadwerkelijk rood gekleurd is, maar het uitzicht is des te mooier. Hierna komen we aan bij onze slaapplek voor die avond, en intussen is het ijskoud geworden. Voor een warme douche moet je betalen, maar de douche is zo beschimmeld dat er niet echt aantrekkelijk uitziet. Gelukkig kunnen we illegaal de douche lenen, heeeeerlijk warm en opgewarmd konden we daarna het flesje wijn met de groep opdrinken dat we gekregen hadden. Vroeg naar bed aangezien we de volgende dag de zonsopgang bij de geisers willen zien! Die geisers zijn echt heeel vreemd, net of er onderin vloeibaar cement ligt wat opborrelt. En het stínkt, heeerlijk naar rotte eieren weer! Hierna gingen we naar de hot springs, heeeerlijk warm water! Je mocht er maar een kwartiertje in, maar het was zoo lekker warm en helder water dat k er wel een uur in had kunnen liggen. Helaas moest je er weer uit en vroren je tenen er gelijk weer af. Mooi nog een prachtige lama selfie gemaakt voordat we weer teruggingen naar Uyuni.

Nog een avond doorgebracht in Uyuni, heeeerlijke 'death by chocolade' gegeten en toen de nachtbus naar Sucre gepakt. Uiteraard kwamen we onze Duitse vriend Patrick weer tegen bij de bus waarmee we de volgende dag een hostel gezocht hebben.
In Sucre zijn we van plan om vooral lekker te chillen en de stad wen beetje te verkennen. We hebben gezellige roomies, een kiwi, een aussie, een paar Fransen en uiteraard Patrick, en de nodige flessen rum maken het feest compleet. Na ook nog het prachtige dinosaurus park bezocht te hebben wordt het alweer tijd om naar Santa Cruz te gaan om onze vlucht naar Salvador te halen. De nachtbus duurt 15 uur, en we snappen nu dat mensen liever vliegen.. Na 6 uur over onverharde wegen en een irritant vrouwtje dat de hele tijd tegen m'n stoel aan schopt en een whiplash ben ik blij als we eindelijk in Santa Cruz aankomen, ook al regent het.
In het hostel ontmoeten we een Nederlandse jongen en een paar andere mensen die Savonds naar een club gaan. Eerst willen we niet mee aangezien mijn katers niet leuk zijn maar we gaan toch, en inderdaad, de kater was niet leuk :p gelukkig slapen we zowaar 3 uur en moeten we dan opstaan om naar het vliegveld te gaan. De helft van onze vrienden van de avond ervoor zijn niet eens terug gekomen uit het hostel, dus wij zijn blij dat we eerder naar huis gegaan zijn. Op het vliegveld moeten we echt eeeeuwig wachten bij de douane en om in te checken waardoor we echt 3 minuten voor vertrek het vliegtuig binnen stormen, half in paniek. Gelukkig heeft het vliegtuig 'vertraging' doordat er nog 20 andere mensen in de twee uur durende rij bij de douane staaf. Gelukkig hadden we ruim de tijd om over te stappen voor vlucht nummer 2 en moeten we nog 2 uur wachten voor de volgende vlucht. Bij aankomst in Sao Paolo moeten we weer door de douane aangezien de volgende vlucht een binnenlandse is, en hebben we een uur om over te stappen. Helaas is de rij bij de douane weer 3 kilometer lang en moeten we ook onze bagage tussendoor ophalen en weer inchecken. Stressbestendig als we zijn kon dat ons niet deren en liepen we als kip zonder kop door het vliegveld en schoten we voor in de rij van de douane. Eindelijk erdoorheen en onze backpacks gevonden, nu als een gek inchecken en de gatr zoeken. Gelukkig zijn alle mensen heel behulpzaam en sturen ze ons 3 keer de verkeerde kant op maar thank god, we made it. In Salvador aangekomen kunnen we zelfs gelijk binnen twee pogingen pinnen, dus dat komt helemaal goed! Ons avontuur in Brazilië gaat beginnen! Morgen komt Martijn dus Ingrid is helemaal happy, dus dat gaat helemaal goedkomen!xxx